من خوشحالم

خیلی وقتا اومدم و نوشتم که تو بدغذایی, شیر نمی خوری, غذا نمی خوری و خیلی چیزای دیگه

امشب اومدم بگم دخترم داره غذا میخوره ... تو غذا خوردن اذیت نمیکنه... مثل اینکه روزهای ابری من بابت نخوردنهای تو تموم شده... دیگه غذای جامد می خوری مثل ادم بزرگا پلو میخوری ماهی می خوری مرغ می خوری... خودت می ایی و ازم غذا می خواهی.. باورش برام سخته ولی مثل اینکه واقعیته.. همیشه با حسرت به بچه ها که کنار ماماناشون نشستن و بی دردسر غذا می خورن نگاه می کردم ... همیشه نقصی در خودم می دیدم و نمی دونستم چکار کنم... احساس عجز و ناتوانی داشتم تو این موضوع...

خود بخود درست شدی ...دعاهام مستجاب شده... فکر کنم منتظر ادا نذرمون بودی ... بزرگترین عیدی رو تو این ایام مبارک شعبان گرفتم.... هربار که می ایی و ازم خوراکی می  خواهی فقط خدارو شکر میکنم...

دو ماهی بود که شیر رو خوب میخوردی و من به همون قانع شده بودم ولی حالا تو دیگه بزرگ شدی... غذا می خوری و می جوئی...

اینو می تونم بگم که من خوشحالم... خیلی خوشحالم...

شاید از نظر خیلیها خنده دار باشه ولی مشکل بزرگ من داره حل میشه